Nooit gedacht dat ik ooit een tekst zou schrijven met deze titel, maar het is dus effectief zo. Ik geef al meer dan een jaar borstvoeding. 15 maanden ondertussen, maar ik kwam er maar niet aan toe om deze blog te schrijven (iets met tijd en een energieke peuter, weet je wel). Emiel heeft in zijn prille leventje nog nooit een druppel kunstvoeding gehad, enkel mijn melk. Nooit gedacht dat ik daar zo trots op zou zijn. Liters melk heeft mijn lichaam al geproduceerd, ontelbaar veel voedingen heb ik Emiel al dicht tegen mij gehouden. Nooit gedacht dat ik dat nooit beu zou worden.
Over het begin van ons ‘avontuur’ schreef ik al bij de 6 maanden update. Ondertussen staat de teller dus al op 15 maanden. Het kleine hoopje mens van bij de geboorte is ondertussen een flinke peuter aan mijn borst. Ik ben erin mee gegroeid en vind het dus niet raar om Emiel aan de borst te zien. Er is ook niets raar aan: een mama die haar kind voedt. Mijn omgeving is ook helemaal mee. Al hoor je soms ook wel wat opmerkingen. Ja, ook nog na 1 jaar. “Nu heeft hij die melk toch niet meer nodig” – Integendeel, kindjes hebben sowieso tot 2,5 jaar melk nodig. “Hij drinkt nog zoveel” – Ja, hij drinkt vele kleine beetjes volgens zijn maaginhoud. Geeft hij helemaal zelf aan en da’s perfect! “Komt daar nog wel melk uit/die melk is niet meer genoeg voor hem” – Jep, nog steeds vloeibaar goud en jep, mijn melk past zich nog steeds aan aan zijn behoeften.
Voor Emiel is de borst duidelijk meer dan enkel voeding. Het is ook zijn troost, een rustmoment tijdens drukke bedoeningen (dan merk ik dat hij er nood aan heeft om even apart te tutten bij mij), het ideale slaapmutsje, even mama-tanken, pijnstiller bij tandpijn,… Ook wanneer hij ziek wordt of even minder eet is er geen probleem, want hij trekt dat recht door dan vaker te drinken. En dan ben ik blij dat ik nog steeds borstvoeding geef, want zoals hierboven gezegd, past mijn melk zich nog steeds aan aan wat hij nodig heeft. Ze is vetter en meer geconcentreerd zodat hij alles binnenkrijgt wat hij nodig heeft.
Borstvoeding geven is makkelijk… Ja! Maar niet altijd…
Ik ben enorm trots op het feit dat mijn lichaam al langer dan 1 jaar in Emiels behoeften voorziet. Daarbij moet ik wel zeggen dat ik nooit echt veel last heb gehad: nooit een kloofje, kolven ging vlot, mijn productie zat direct goed,… Maar ook al gaat alles goed, het is soms zwaar en zeker niet altijd ‘de makkelijkste weg’. Als ik mijn eisprong heb, heb ik elke maand een productiedip. Dan is er minder melk en kolf ik ook minder vlot. In het begin zorgde dit voor heel wat onzekerheden maar ondertussen weet ik dat zich dat automatisch rechttrekt. Als ik lang weg ben bij Emiel, moet ik kolven. In de zomer gingen we zo 3 nachten naar Valencia voor het huwelijk van vrienden, daar heb ik elke 3 uur gekolfd. Dus elke 3u ging ik ergens alleen op het toilet zitten, gedurende 10-15 minuten (ik kolf gelukkig snel). Best intensief, en niet zo gezellig. Zeker niet als je alle melk moet weggooien. Als ik niet bij hem ben voor langere tijd, moet ik ook altijd zien dat er voldoende melk is. Gelukkig heb ik een diepvriesvoorraad. Als ik ziek ben, kan ik niet zomaar medicijnen nemen, maar check ik eerst of het mag bij borstvoeding. Er zijn veel alternatieven waardoor er wel altijd iets is wat je kan nemen.
Bij elk nieuw tandje doen mijn tepels enkele dagen pijn, omdat het speeksel van Emiel dan zuurder wordt (en omdat hij dat tandje ook wil uittesten en dus bijt 
). Ik slaap al meer dan een jaar niet langer dan 3u na elkaar. Emiel wil geen tut (we hebben al elk merk geprobeerd) dus ik ben zijn tut. Vooral ’s nachts. Soms 2 keer, vaker 3, 4, 5 keer per nacht. Elke nacht. Er is niet veel dat hem ’s nachts getroost krijgt behalve de borst. Da’s ook een reden waarom ik blijf volhouden, ik wil hem zijn troost niet wegnemen. Elk kindje heeft zuigbehoefte en hij gebruikt of heeft niets om die te vervullen. Geen knuffeltje, geen tut, geen duim. Enkel mama. Heel soms weegt dat zwaar, vooral als ik moe ben of het ‘de tijd van de maand’ is, maar anderzijds vind ik het mooi en ben ik er zeker van dat ik hem zo alles geef wat hij nodig heeft. Al deze ‘nadelen’ wegen voor mij helemaal niet op tegen alle voordelen die er zijn, zowel voor hem als voor mij. Maar da’s wel duidelijk denk ik, als je al langer dan een jaar volhoudt 😉
Wanneer stoppen?
Ik ben een beetje onverschillig begonnen aan dit avontuur maar ondertussen ben ik echt fan. Ik weet niet wanneer en hoe dit gaat eindigen, en dat is prima. Enkele maanden geleden was ik er erg mee bezig, ‘hoe en wanneer kan ik ermee stoppen’. Maar nu zou ik het liefst hebben dat het vanzelf uitdooft als Emiel aangeeft dat het voor hem genoeg geweest is. We zitten in de fase dat het moeilijker is om het hem ‘af te leren’ dan gewoon door te gaan. Ik geniet van onze knusse momentjes samen, van hoe hij nu aangeeft dat hij even wil drinken, van hoe hij rustig wordt aan de borst. Van hoe blij hij wordt als hij weet dat ik mijn beha ga open klikken (een echte vent, nu al 🙂 ), van hoe hij met dat kleine handje de hele tijd wriemelt tijdens het drinken (oké, ’s nachts mag hij daar wel mee stoppen, dan word ik er horendol van 😀 ). Net zoals bij alles de voorbije 15 maanden volg ik ook hierin heel erg Emiel en mijn moedergevoel. En zolang we ons er allebei goed bij voelen, gaan we door ❤
eaudesofie.wordpress.com 