Liefste Emiel, mijn baby’tje,
Hiep hiep hoera! Je bent één jaar! Op zondag 27 januari vierden we jouw eerste verjaardag. Dit is dan ook ineens de twaalfde en laatste (melige) maandbrief. Hoe snel is dat jaar voorbij gevlogen?! En hoeveel ben jij veranderd in die tijd?
Je bent van 3,5 kg naar bijna 11 kg gegaan, je bent meer dan 22cm gegroeid, jouw haartjes vielen uit en groeiden opnieuw, je hebt 5 (bijna 6) tandjes gekregen, je ging van rollen naar zitten. Op het kruipen hebben we even moeten wachten, maar eens dat lukte duurde het niet lang voor je ook ging staan. Je brabbelt, danst en wijst de hele dag dingen aan. Je begrijpt dingen en reageert er ook op. Je gaat ongelooflijk graag in bad en bent van het motto ‘hoe wilder, hoe liever’. Slapen is al sinds jouw geboorte niet jouw lievelingsactiviteit en je bent een echte fletskont. Je houdt graag contact en ook ’s nachts slaap je beter als je iemand kan voelen. Je karaktertje kan het best omschreven worden als ‘pittig’ maar tegelijk heel lief en uitbundig. Je smijt je, zoals we zeggen. Overal waar je komt neemt iedereen al snel het woord ‘charmeur’ in de mond en dat kan ik als jouw mama alleen maar beamen. Je pakt mij elke dag opnieuw in met jouw ondeugende blik en je lach.
1 jaar geleden maakte je een mama van mij, maar je deed nog veel meer. Je maakte mij zelfzekerder: ik kom veel meer op voor mijn eigen mening en ik vertrouw nog meer dan ervoor op mijn buik- en moedergevoel. Je maakte mij trots. Trots op jou in de eerste plaats, maar ook op mezelf en op je papa. Trots dat we het al een jaar zo goed doen met z’n drietjes, trots op mijn lichaam dat jou 37 weken heeft gedragen, trots op de bevalling, trots dat ik jou al zo lang borstvoeding geef. Want dat krijg je ondertussen ook al 1 jaar, hoewel ik het op voorhand nooit in mijn hoofd had om dit zolang te doen. Al 1 jaar lang geef ik jou het beste van mezelf, dag en nacht. Ook tijdens de moeilijke momenten en op alle mogelijke plaatsen, telkens met heel veel liefde. Je maakte mij ook sterker: zo weinig slaap en toch blijven functioneren, dagenlang met jou op de arm rondlopen, zeulen met de maxi-cosi en de koets, boodschappen doen met jou in de draagzak, stinkende pampers en plasfonteintjes trotseren.
Emieleke, ik kan niet omschrijven hoe geweldig graag ik jou zie en wat het betekent om jouw mama te zijn. Je zorgt voor een betere versie van mezelf en ik kan me echt goed vinden in die rol van moederkip met haar kuikentje 🙂 Ik heb je een jaar geleden zelf mogen aannemen bij de geboorte en vanaf toen ben ik stapelverliefd op jou.
Gelukkige verjaardag mijn kleine grote liefde, groei verder zoals je bezig was, ontdek de wereld verder met ons aan je zijde, en blijf vooral hetzelfde schattige, ondeugende kereltje dat je het voorbije jaar al was.
En oh ja: probeer in je tweede levensjaar misschien iets beter te slapen ’s nachts 🙂
Ik zie je doodgraag!
Dikke kus,
Mama
eaudesofie.wordpress.com 