Dag mijn favoriete mini-mensje,
Hier ben ik alweer met een nieuwe maandbrief. Ik heb de indruk dat ze elkaar sneller en sneller opvolgen, zo vliegt de tijd. Ofwel heb ikzelf gewoon minder tijd omdat ik meer achter jou aan moet zitten, dat kan ook 😉
De grootste verandering tegenover vorige maand: je kan kruipen! Hoera! Het heeft even geduurd, wekenlang dachten we dat het zover was, maar dan was het toch net niet. Tot die avond op 21 november (ja ik ben zo’n mama die alle belangrijke dingen noteert met datum, later zal je dit leuk vinden 🙂 ) : je zette je in positie zoals we al gewoon waren en nu bewoog je ook vooruit! Onzeker en nog wat stuntelig, maar je raakte wel vooruit! Ondertussen ga je steeds sneller en is niets in huis nog veilig. Als ik even uit beeld ben, kom je mij binnen de kortste keren achterna. Wat een fijne mijlpaal vind ik dit! Vermoeiend (want ik heb 10 paar ogen nodig), maar zo leuk! Je kan nu zelf opeens naar ons komen als je gewoon een knuffel wil of om even aan ons been te trekken om wat aandacht te vragen.
Jij bent ook veel vrolijker en minder gefrustreerd dan een tijdje terug, de wereld is nu een stuk groter geworden voor jou. Je bent een kleine acrobaat: je trekt je op aan alles wat vast staat, maar ook aan alles wat niet zo vast staat. Mijn hart staat soms even stil als ik zie dat je misschien gaat vallen of je pijn gaat doen. Maar ik bijt vaak op mijn tong (als het niet gevaarlijk is toch), omdat vallen er nu eenmaal bij hoort en je zo ook leert. Het is heerlijk om te zien hoe je elke dag opnieuw ontdekt, verkent en groeit.
Maakt niet uit waar we komen, als het de eerste keer is krijgen we steeds te horen “Amai, zo’n sterke kerel”. En dat is ook zo. Je gaat richting de 11kg en draagt kleren voor 1 jaar en ouder. Je ‘Michelin-rolletjes‘ zijn nog steeds aanwezig en zó schattig en je wangen en billen zijn nog steeds om in te bijten. Laat het maar zo, want je weerstand is gelukkig ook sterk *hout vasthouden*. Tot nu ben je 1 keer echt ziek geweest (dubbele oorontsteking). Je hebt wel bijna constant een loopneus en afgelopen week begon je te hoesten, maar het is nooit zo erg dat je thuis moet blijven of niet meer speelt of eet. Houden zo! Je krijgt nog steeds borstvoeding en ik hoop echt dat ik je daarmee ook wat help om tegen de ziektekiemen te vechten 🙂
We kennen ondertussen jouw karaktertje: een doorzetter die niet veel slaap nodig heeft en vooral alles wil zien en horen. Een vrolijk ventje dat graag eet, heel graag knuffelt en graag de show steelt. Je begint het concept ‘humor’ te ontdekken: je hangt vaak de clown uit, zeker wanneer veel mensen kijken. Je steekt je tong uit, je houdt je hoofd op een bepaalde manier die iedereen grappig vindt, je roept opdat we kijken. Vooral aan tafel ben je helemaal in je element. En dat snap ik, ook ik vind het altijd heel gezellig als we samen aan tafel zitten.
Liefste Emiel, Sinterklaas is net het land uit en we maken ons klaar om binnen 2 weken onze eerste Kerst samen met jou te vieren (daarover meer in de volgende maandbrief). Vorig jaar was je er natuurlijk ook al bij, zij het in de buik. En eenmaal Kerst gepasseerd is, zijn we écht dicht bij jouw eerste verjaardag. Spannend!
Tot volgende maand vriendje!
Mama X
eaudesofie.wordpress.com 