Liefste Emieleke,
Het is zover, we zitten over de helft van jouw eerste levensjaar. Vanaf nu komt die eerste verjaardag beetje bij beetje dichterbij en ben je écht geen mini baby meer… Aan de ene kant vind ik het zo leuk om je te zien ontwikkelen en groeien, maar anderzijds wil ik je zo graag klein houden!
Ik heb trouwens de indruk dat die ontwikkeling van jou in een stroomversnelling is gekomen sinds je het half jaar gepasseerd bent. Je kan bijna elke dag nieuwe dingen, en dat is zo leuk om te zien. Je bent ook bijna constant vrolijk en lacht heel vaak. Ik denk net doordat je nu meer kan. Je steekt (ondanks je dikke billetjes 🙂 ) je teentjes vlot in je mond, je kan al een tijdje rechtop zitten mits wat steun, je hebt je nog meer gespecialiseerd in rollen van rug naar buik, je probeert je stilaan af te duwen als je op je buik ligt, je maakt elke dag nieuwe klanken en je eet tot nu alle groentjes die ik je voorschotel met smaak op.
En dat je met smaak eet, dat was al vroeg duidelijk. Ook aan de borst dronk/drink je heel snel en gulzig. Je bent ondertussen dan ook al een stevige kerel van 9,9kg (!) en ik schat ongeveer 70cm. Aan je kleren te zien ben je de voorbije weken ook ineens heel erg gegroeid en ik denk dat het derde tandje onderweg is. Je bent veel beweeglijker, waardoor een pamper verversen soms een uitdaging wordt waarbij ik vanalles uit de kast moet halen om je stil te laten liggen. Goed dat niemand ons bezig ziet als ik om 7u ’s morgens al liedjes sta te zingen met de nodige gekke dansjes of tien keer opnieuw vraag “Hoe doet de poes? En de hond?” 🙂
Sinds vorige week slaap je niet meer in de co-sleeper vlak naast ons bed maar in je eigen bedje. Je werd te groot en te zwaar voor de co-sleeper en we merkten al enkele weken dat je je nogal gevangen voelde hierin. Maar je slaapt nog niet op je eigen kamer, dat niet. We zijn zo’n softies dat we nu jouw bedje naar onze kamer hebben gehaald, dus nu lig je in de hoek van onze kamer. Al een beetje verder van mij, maar toch nog dicht genoeg in de buurt. En zo zullen we geleidelijk aan ook wel komen tot het punt dat je op je eigen kamer slaapt. Maar nu nog eventjes niet 🙂
Je ging vorige week ook voor de eerste keer logeren. Mama en papa gingen naar de trouw van Hanne & Marco in Valencia. Drie dagen (en 2 nachten) waren we dus niet bij elkaar. Vooraf vond ik het heel spannend om je achter te laten, ook omdat ik zeker voldoende melk moest voorzien (wat uiteindelijk geen probleem was met mijn grote diepvriesvoorraad). En zou je nog wel willen drinken bij mij na 3 dagen enkel flesjes? En zou je niet te vaak wakker worden ’s nachts? Ik ben dat ondertussen gewoon, maar ik vond het erger voor de oma’s. Uiteindelijk waren de zorgen niet nodig: je gedroeg je voorbeeldig, werd ’s nachts niet vaker wakker dan thuis en eenmaal terug bij elkaar dronk je bij mij alsof er niets gebeurd was. Gelukkig!
Mieleman, ik kan er vaak nog steeds niet bij dat ik jouw mama ben. Dat jij binnen enkele maanden en voor de rest van jouw leven ‘mama’ tegen mij gaat zeggen. Ik weet nu al dat dat de mooiste titel is die ik ooit gehad heb en zal hebben ❤
Tot volgende maand vriendje!
Kusjes,
Mama
eaudesofie.wordpress.com 